மூன்று மன்னர்களுக்கும் ஓலை அனுப்பப்பட்டது. அருகே இருந்த சேர மன்னன் முதலாவதாக வந்து சேர்ந்துவிட்டான். வரும்போது தனது போர்க்கள வழிபாட்டு தெய்வமான இசக்கி அம்மன் சிலையை கொண்டு வந்து, தனது பந்தலில் வடக்கு நோக்கி வைத்தான். அடுத்ததாக வந்த பாண்டிய மன்னன் தனது தெய்வமான மீனாட்சி சுந்தரேஸ்வரரின் சிலை வடிவங்களைக் கொண்டு வந்தான் . சேர மன்னன் தனது தெய்வம் உக்கிர சக்தி கொண்டது என்று கூறியதும், முப்பந்தல் பகுதியில் இருந்து சுமார் ஐந்து கிலோமீட்டர் தூரம் உள்ள, தற்போதைய ஆரல்வாய்மொழியில் வைத்தார். அதன் பின்பு வந்த சோழ மன்னன் தனது போர்க்கள தெய்வமான மாரியை அதே ஆரல்வாய்மொழியில் தற்போதுள்ள பஸ் நிறுத்தம் முன்பு வைத்தார். மூவேந்தர்களிடையே பேச்சுவார்த்தை முடிந்து மன்னர்கள் புறப்படலாகினர்.

அப்போது சேர மன்னன் தான் கொண்டு வந்த சிலையை எடுக்க முற்பட்டபோது இசக்கியம்மன் எனக்கு இந்த இடம் பிடித்து விட்டது. நான் இங்கே இருக்கிறேன் நீ செல் தைரியமாகப் போ, உன் துணையாக நான் வருவேன் என்று அசரீரியாகக் கூறியது. அதன் பின்னர் மூவேந்தர்களும் தங்கள் வழிபாட்டு தெய்வங்களை விட்டு சென்றனர். அன்று தனது குடிலில் தங்கிய ஔவை, மறுநாள் இசக்கிக்கு பூஜை நடந்து முடிந்த நேரம் அவ்விடம் வந்தாள். நான் அனுதினமும் வழிபடும் அந்த சதா சிவனின் இடப்பாகம் அமைந்திருக்கும் உமையாளா நீ, நம்பமுடியவில்லை, கண்களை மிரட்டி நாக்கை நீட்டி கோரப்பற்களை காட்டி நிற்கின்றாய். ஏன் இந்த உக்கிர தோற்றம் ,மங்களகரமாக காட்சி தரக்கூடாதா என்று கேட்டதும் சிலையில் இருந்து ஒரு ஒளித் தோற்றம் அப்பயே இவ்விடம் உற்று நோக்கு என்று குரல் கேட்க, பார்த்தாள் ஔவை, அப்போது செம்பட்டு அணிந்து, செந்தூர திலகமிட்டு இடுப்பில் ஒட்டியாணம் நெத்திசுட்டி உள்ளிட்ட ஆபரணங்கள் அணிந்து பொன்னிற மேனியாக ,புன்னகை சிந்தும் முகமும் பின்னி முடித்த நீள கூந்தலும் கொண்டு நின்ற கோலத்தில் காட்சியளித்தால் இசக்கியம்மன்.